Irena Lasota: Rosja bez Putina

Nikt nie przygotowywał się na wojnę, taką prawdziwą, z bombami, ostrzałem artyleryjskim, trupami, rannymi, z milionami uchodźców – i to tak blisko nas: nie w Afryce, nie w dalszej czy bliższej Azji, ale u nas, w Europie, pod bokiem. Może tylko Ukraina była przygotowana, nawet jeśli nie do końca militarnie, to na pewno psychologicznie i psychicznie. My, uzbrojony po zęby Zachód, wspaniałe NATO, nie mieliśmy pomysłu, co zrobić, jeśli Rosja znowu zaatakuje Ukrainę. Na wszelki wypadek udawaliśmy, że Rosja jest taka sama jak my, że Putin jest – w gruncie rzeczy – taki sam jak my, że to nieładnie, że zabrał Krym, ale przecież to już zdobyła Katarzyna Wielka, Rosjanie tak się przyzwyczaili, że to jest ich, i tak dalej, i tak dalej.

Błędy jednak mogą być po to, żeby się na nich uczyć. Ogromnie denerwujące są rozważania o Putinie, zwłaszcza o tym, dlaczego on to zrobił. Zwariował, myśli to, boi się o tamto, przeżywa, jest upokorzony, chciałby jedno, a może drugie, kto za nim stoi, kto stoi koło niego... Te wszystkie pytania o stan jego ducha czy świadomości nie przynoszą żadnych odpowiedzi na to, dlaczego jest wojna i jak się ona skończy. Przywództwo Putina od ponad 20 lat jest jak linia prosta, idąca do bombardowania Kijowa od punktu: Rosja rozpada się od wewnątrz, ludzie wybierają nie tych, których trzeba, powstają jakieś partie, które myślą, że mogą się różnić, media piszą, co chcą, ktoś judzi i...