Na czarną godzinę niebytu

ROZMOWA

Krystian Lupa, reżyser teatralny

Na czarną godzinę niebytu

ANNA SCHILLER: -- Ostatnio rozmawialiśmy trzy lata temu -- po "Kalkwerku" a przed "Lunatykami". Powiedziałeś wtedy, że czujesz się jak prorok. Nie chcę być złośliwa, ale czy jakieś proroctwa się spełniły?

KRYSTIAN LUPA: -- Nie traktuję tego pytania jako złośliwości. Dziś prorok to słowo dwuznaczne, wstydliwe. Wielu ludzi ma tego typu zapędy, intencje i samopoczucie. I wielu ludzi nie używa słowa "prorok", bojąc się śmieszności. Ja się przyznaję do tej słabości, do takiej wewnętrznej perspektywy wobec świata.

A jeśli idzie o spełnienie twojego proroctwa?

To jest taki obiegowy mit, że proroctwo ma treść, która wyskakuje z człowieka w określonym momencie. I że jest wiadomością porównywalną do innych wiadomości, do wszystkich tych diagnoz, które można opublikować w gazecie. Używając tego słowa, myślę o czymś zupełnie innym: o wplątaniu się w pewien długotrwały proces, który trawi i przemienia całe życie człowieka. I wcale nie musi to owocować sprawdzalnym efektem. Myślę o pewnego typu perspektywie twórczej, w której to, co najważniejsze, to są okruchy, gesty, ślady. .. To rozsiane po całym dziele motywy, które się rozwijają, wędrują. Mój Boże, mógłbym powiedzieć, że...