Zanim wybiła godzina W

źródło: Rzeczpospolita

Rozkaz o wybuchu Powstania dotarł do wielu oddziałów z opóźnieniem, a dowódcy musieli przyspieszyć koncentrację. W ostatniej chwili dowiedziała się o nim również większość warszawiaków.

Po zajęciu Warszawy w 1939 roku Niemcy spodziewali się wybuchu Powstania w mieście. Przebieg akcji „Burza”, w trakcie której niemieccy żołnierze musieli toczyć boje na ulicach Wilna i Lwowa, tylko ich utwierdził w przekonaniu, że Armia Krajowa przygotowywała się do walk miejskich. Pod koniec lipca 1944 roku front był coraz bliżej stolicy Polski, więc Niemcy musieli brać pod uwagę, że również i w Warszawie dojdzie do starć. Dlatego też w mieście stacjonowało około 20 tys. doskonale uzbrojonych i wyszkolonych żołnierzy niemieckich. Do tego należy doliczyć niemieckich cywili, z których duża część również posiadała broń. Warszawa była przygotowywana do odparcia szturmu na miasto lub stłumienia Powstania. Fortyfikowano budynki i wzmacniano ich obsadę. 22 lipca w batalionach wartowniczych zarządzono alarm.

Pod koniec lipca 1944 roku niemieccy agenci infiltrujący polskie podziemie donosili, że trwają wzmożone przygotowania do rozpoczęcia walki. 31 lipca dowódca niemieckiego garnizonu wojskowego w Warszawie Generalleutnant Rei- ner Stahel na podstawie tych informacji uznał, że starcia mogą zacząć się w ciągu najbliższych 40 godzin i postawił swoich żołnierzy w stan gotowości.

Mimo to Niemcy początkowo nie zauważyli wzmagającego się z każdą chwilą ruchu ludności, która zaczęła masowo wykupywać żywność niezarekwirowaną przez okupanta. Ich uwadze umknęło także to, że po wyprzedaniu towaru...