Grzebać trzeba

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Grzegorz Świniarski ma w warsztacie dwa klasyczne brytyjskie Mini. Czerwonym, który obecnie stoi rozebrany w garażu, był w 2015 r. na rajdzie po Europie i Azji. Zajechał aż do Mongolii, ale wrócił w opłakanym stanie

– Jeśli jest okazja, by kupić samochód w dobrej cenie, nie wybrzydzam i biorę – mówi Artur, sprzedawca kolekcjonerskich aut, sam również kolekcjoner. – Potrzymam rok, zawsze coś się znajdzie do zrobienia, trochę się nim pobawię, pojeżdżę. Co trzeba, naprawię, w międzyczasie auto trochę zyska na wartości. I sprzedam dalej.

Ojciec i syn. Jeden dom, dwa garaże, trzy samochody w kolekcji. Dariusza i Grzegorza Świniarskich poza więzami rodzinnymi łączy pasja do „miniaków”, brytyjskich samochodów produkowanych od połowy do końca zeszłego wieku, w popkulturze znanych jako „auto Jasia Fasoli”.

Najstarszy z posiadanych przez nich egzemplarzy jest prawie równolatkiem Dariusza i został wyprodukowany w 1965 roku. Aktualnie tkwi rozpostarty na podnośniku w jednym z garaży i jest trzecim, przy którym nabierają wprawy – metodą prób i błędów uczą się, co, jak i kiedy w danym aucie odnowić lub wymienić. Przy okazji szlifują coraz rzadszą dziś umiejętność: złożenie od podstaw własnego auta.

Tak postrzega to również Artur Rogowski z Ełku, kolejny kolekcjoner „miniaków”. – Większość tych samochodów jest jak budowle z klocków lego. Każdy właściciel dodaje coś swojego i jest tak duży wybór akcesoriów, że nie ma dwóch identycznych egzemplarzy.

Kingę Wawro z Rzeszowa zabytkowe auta oczarowały na stażu w firmie zajmującej się renowacją oldsmobili. Pracowała tam między innymi przy samochodzie Pabla Picassa. – W nowych samochodach podpinasz się pod komputer i już wszystko wiadomo. W starych trzeba po kolei wszystko sprawdzać, żeby dojść do przyczyny usterki. To jest...