Jeśli politycy nie wyczuwają nastrojów, to przegrywają

autor zdjęcia: Michał Sadowski/Forum

źródło: Rzeczpospolita

Związek wziął na siebie obowiązek zjednoczenia prawicy dlatego, że ówczesne partie nie były w ogóle w stanie nie tylko dogadać się w sprawie wspólnego startu w wyborach, ale nawet pociągnąć za sobą społeczeństwa. To my doprowadziliśmy do zjednoczenia, w ramach jednego bloku. Na zdjęciu: Piotr Żak w roli rzecznika NSZZ Solidarność, październik 1994 roku

Spora część społeczeństwa pewnie do dzisiaj myśli, że Solidarność wspiera PiS i wpływa na decyzje rządu. A przecież Solidarność po 1989 roku wielokrotnie stawiała się tzw. swoim rządom, bo musiała przede wszystkim dbać o interesy pracowników. Rozmowa z Piotrem Żakiem, rzecznikiem NSZZ Solidarność w latach 90.

Dlaczego Solidarność, która od siedmiu lat dobrze dogadywała się z rządem PiS, ostatnio grozi protestami i domaga się 20-proc. podwyżki dla sfery budżetowej? Skąd ta zmiana? Skończyła się miłość do PiS?

Solidarność dogadywała się z niektórymi rządami. Najtrudniej było nam się porozumieć z rządem koalicji SLD-PSL w latach 1993–1997. Wielokrotnie próbowaliśmy i nie szło się dogadać, bo nie było dobrej woli po drugiej stronie. Natomiast rolą związku zawodowego jest pilnowanie interesów pracowników. Dlatego czasami związek będzie się dogadywał z władzą, a czasami nie. Niedobrze by było, gdyby jakikolwiek związek stawał się pasem transmisyjnym dla władzy, bo to jest pewna recepta na jego śmierć.

A jednak Solidarność całą dekadę lat 90. była bardzo blisko polityków i polityki.

Wtedy nie mogło być inaczej, skoro znaczna część elity rządzącej wywodziła się z opozycji PRL-owskiej, która skupiła się w pierwszej Solidarności. W latach 90. związek nieustannie dostarczał ludzi do świata polityki. Ostatni raz na masową skalę miało to miejsce w 1997 roku. Wtedy mnóstwo ludzi odeszło ze związku do polityki.

Owszem, ludzie przechodzili od działalności związkowej do polityki, ale raczej miałam na myśli te słynne parasole, które Solidarność rozpinała...