Wolność, równość, aborcja

autor zdjęcia: Christophe ARCHAMBAULT/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Co trzecia Francuzka raz w życiu przechodzi zabieg aborcji, co dziesiąta dwukrotnie. Swój sprzeciw wobec potencjalnych zmian w prawie obywatele Francji wyrażają między innymi podczas Międzynarodowego Dnia Bezpiecznej Aborcji, przypadającego 28 września (na zdjęciu demonstracja z 2022 r.)

Emmanuel Macron zapowiedział wpisanie do konstytucji prawa kobiet do aborcji. To odpowiedź na ograniczanie możliwości legalnego przerywania ciąży w Ameryce, ale także w Polsce.

Chciałabym na początek podzielić się z wami odczuciem kobiet: przepraszam, że się do tego posuwam w tym gremium złożonym niemal wyłącznie z mężczyzn. Otóż żadna kobieta nie decyduje się na aborcję z radością. Aby się o tym przekonać, wystarczy z kobietami rozmawiać” – przemówiła przed Zgromadzeniem Narodowym w 1975 roku Simone Veil, przedstawiając projekt ustawy o legalizacji usuwania płodu. Wystąpienie to po dziś dzień narzuca kierunek debaty we Francji nad tą fundamentalną kwestią etyczną. Nie chodzi w niej o spór teologiczny, o to, kiedy zaczyna się życie: w chwili poczęcia czy wraz z urodzeniem. Ani o to, czy aborcja jest czymś dobrym, czy złym – we Francji jest zgoda, że to zawsze jest dramat.

Debata toczy się natomiast nad tym, czy ustawodawca ma prawo rozstrzygać o tym, czy aborcja jest dozwolona, wchodzić tak głęboko w życie obywateli. Czy też jest to decyzja kobiety, której nikt nie ma prawa jej odebrać. Dlatego gdy prezydent Macron niemal pół wieku od przemówienia Veil, uratowanej z Holokaustu więźniarki Auschwitz i wielkiego autorytetu moralnego, mówił o wpisaniu prawa do aborcji do konstytucji, odwołał się do artykułu 2 Deklaracji praw człowieka i obywatela, którą rewolucyjna Francja przyjęła w 1789 roku. Mówi on: „celem wszelkich stowarzyszeń...