To, kto jest podatnikiem, nie może budzić wątpliwości

Wzajemne relacje współwłaścicieli oraz spory co do zakresu posiadania nieruchomości wspólnej (korzystania z niej) pozostają bez znaczenia z punktu widzenia ponoszenia ciężarów w podatku od nieruchomości (płacenia podatku).

Zważając na zasadę demokratycznego państwa prawnego w ramach analizy aspektów podmiotowych podatku od nieruchomości, Trybunał Konstytucyjny w 1995 r. – w uchwale z 6 września 1995 r., W 20/94 – stwierdził, że nie mogłaby być uznana za zgodną z Konstytucją RP regulacja, która w określonym w ustawie stanie faktycznym pozostawia organowi podatkowemu wybór osoby podatnika spośród dwóch wymienionych w ustawie podmiotów, a wybór ten miałby się dokonywać na zasadzie uznania administracyjnego.

Zaufanie do państwa

Przywołując wcześniejsze orzecznictwo, wskazał, że już w jednym z jego pierwszych rozstrzygnięć podkreślił, iż normowanie obowiązków podatkowych należy do wyłączności ustawy (orzeczenie TK z 19 października 1988 r., sygn. Uw 4/88), wywodząc to z twierdzenia o wyłączności ustawowej we wszystkich regulacjach dotyczących obowiązków obywateli wobec państwa. W uzasadnieniu tego orzeczenia jako niewątpliwe uznano to, że ustawa nie powinna powierzać aktom wykonawczym takich treści, które określają konstrukcję podatku – podmiot, przedmiot, podstawa opodatkowania, stawki.

Przypomniano też, że Trybunał Konstytucyjny wielokrotnie podkreślał doniosłe znaczenie zasady zaufania obywatela do państwa w odniesieniu do prawa daninowego (z odwołaniem się do orzeczenia z 8 listopada 1989 r., sygn. K 7/89).

W prawie regulującym daniny...