Piękno należy się każdemu

autor zdjęcia: Muzeum Narodowe

źródło: Rzeczpospolita

Od 15 grudnia 2017 roku polski dizajn ma stałe miejsce w Muzeum Narodowym w Warszawie – Galerię Wzornictwa Polskiego. Na zdjęciu m.in. wazony-butle projektowane przez Zbigniewa Horbowego (po lewej na górze), dwa pucharki grubościenne projektu Wszewłoda Sarneckiego (w środku na górnej półce), naczynia z serwisu do kawy Ina Lubomira Tomaszewskiego (po lewej na dole), wazonik Trzy kwiaty (żółty na dole), zaprojektowany przez Zofię Galińską, imbryk Kolumb Danuty Duszniak (czarno-biały)

źródło: Rzeczpospolita

Zamiast dużych łóżek powstawały tapczany czy amerykanki, zamiast ciężkich, zdobionych kredensów – minimalistyczne meblościanki, zamiast masywnych okrągłych stołów jadalnianych – składane, lekkie stoliki na wąskich nogach.

Najprościej dizajn definiował architekt, artysta i dizajner Bruno Munari (w „Dizajnie i sztuce” z 1966 roku), mówiąc, iż jest to projektowanie wszystkiego, co kształtuje otoczenie, w którym żyjemy. To konglomerat tego, co produkuje przemysł, od kieliszka po domy i całe miasta.

Wraz z rewolucją przemysłową i rozwojem produkcji fabrycznej (w roku 1913 Henry Ford zaprojektował taśmę produkcyjną) dizajn miał swój udział w tworzeniu wszystkiego, co wykorzystujemy na co dzień: środków transportu, narzędzi, opakowań, innowacyjnych rozwiązań, usług; tych wszystkich „nudnych” rzeczy, które mijamy lub z których korzystamy codziennie, niemal ich nie dostrzegając, takich jak znaki drogowe, domofony, klamki, oraz tego, co każdy z nas najczęściej przez słowo „dizajn” rozumie, czyli przedmiotów takich jak meble, ceramika czy oświetlenie, które mają sprawiać, że żyje nam się łatwiej i wygodniej, a przy tym zaspokajane są nasze potrzeby estetyczne.

Deyan Sudjic, były dyrektor Design Museum w Londynie, o dizajnie mówił tak: „Dizajn we wszystkich swoich przejawach jest jak DNA społeczeństwa przemysłowego albo postprzemysłowego, jeśli w takim dziś żyjemy. To kod, który powinniśmy zgłębiać, jeśli chcemy mieć szansę zrozumienia współczesnego świata. […] Dizajn to język, którego społeczeństwo używa do tworzenia przedmiotów przedstawiających jego cele...