Dwukrotnie Uniewinniony

Woody Allen promuje „Niewiernych w Paryżu”. To jego 50 film. Czy ostatni? Z jednej strony jest zmęczony medialnymi atakami i wpisywaniem na listę katów #MeToo, a z drugiej marzy o wielkim powrocie na ekran.

Pokój w weneckim hotelu Excelsior. Przy okrągłym stole jest nas pięcioro. Punktualnie o wyznaczonej porze drzwi się otwierają i agent wprowadza Woody’ego Allena. Starszy, siwy pan, jak zawsze, uśmiecha się delikatnie. Jest legendą. Ale też ma za sobą czas oskarżeń o molestowanie seksualne własnej adoptowanej córki. Podczas śledztwa i rozprawy winy mu nie udowodniono, nie został skazany jak kilku innych, z Weinsteinem na czele.

Jednak zła atmosfera wciąż go otacza, zwłaszcza że jego była partnerka Mia Farrow wciąż oskarżenie podtrzymuje. I choć agenci zastrzegają: „Żadnych pytań na tematy prywatne”, wiadomo, że one w taki czy inny sposób w końcu padną. 88-letni Allen nie ma już siły do tej sprawy wracać, dlatego rzadko spotyka się z dziennikarzami, unika wywiadów. Ale promuje swój ostatni film „Niewierni w Paryżu”.

To historia trójkąta: zamożnego, przystojnego biznesmena, jego pięknej żony pracującej w domu aukcyjnym sztuki i jej dawnego szkolnego kolegi, którego po latach spotyka na ulicy Paryża. Nie powodzi mu się dobrze, nie jest zamożny ani sławny, ale pisze książkę i przypomina Fanie o tym, o czym marzyli w młodości.

Oglądamy rozchwiane uczucia, tęsknotę za namiętnością, która może zastąpić spokojną egzystencję, i – jak często ostatnio u Allena – wątek kryminalny. To powrót reżysera do świetnej formy, lekkości, humoru. Allen raz jeszcze przygląda...