O myleniu trybunału z kabaretem

Można docenić talenty komiczne przewodniczącej Małgorzaty Manowskiej. Ważniejsze jest jednak, by Trybunał Stanu miał regulamin na miarę demokratycznego państwa.

Paradoksem polskim jest, że w okresie prawnych mroków stanu wojennego powstawały demokratyczne – jak na owe czasy – akty prawne. W 1982 r. uchwalono prawo o adwokaturze i ustawę o Trybunale Stanu. Ten ostatni funkcjonował już w o dwudziestoleciu międzywojennym. Osoby zajmujące kluczowe funkcje w państwie miały przed nim odpowiadać za naruszenie konstytucji. Był jednak praktycznie martwy, bo w tym czasie przed TS postawiono jedynie ministra Czechowicza, którego sprawę następnie umorzono.

Przywrócenie demokratycznego państwa obudziło TS z uśpienia i w związku z tzw. aferą alkoholową na początku lat 90. stanęło przed nim czterech urzędników, z czego dwóch uznano za winnych. Dopiero jednak na początku XXI w. postawiono przed TS ministra Wąsacza, którego sprawę po latach umorzono.

Kolejna próba zakończyła się na etapie głosowania sejmowego, kiedy wobec absencji kilku posłów koalicji rządzącej Sejm nie przegłosował uchwały o postawieniu w stan oskarżenia ministra Ziobro. Obecnie do Komisji Odpowiedzialności Konstytucyjnej trafiły nowe wnioski, a w mediach pojawiła się informacja, że przewodnicząca TS odmówiła zwołania na wniosek części sędziów posiedzenia pełnego składu.

...