Zmiana lasu w użytek rolny to wyjątek

To właściciel lasu musi wykazać spełnienie przesłanek warunkujących jego zmianę w użytek rolny. Organy administracji nie mogą go w tym zastępować.

Dopuszczalność zmiany lasu na użytek rolny przewiduje art. 13 ust. 2 i nast. ustawy z 28 września 1991 r. o lasach (tekst jedn. DzU z 2024 r., poz. 530; dalej: u.o.l.). Jest to możliwe w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów. W stosunku do lasów stanowiących własność Skarbu Państwa decyzję wydaje dyrektor regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych, na wniosek nadleśniczego, zaś w stosunku do lasów niestanowiących własności Skarbu Państwa – starosta na wniosek właściciela lasu.

Choć orzecznictwo sądów administracyjnych daje wiele wskazówek co do wykładni tych przepisów, to ujęte w nich sformułowania są nieostre, a sam fakt liczby wydanych orzeczeń na ten temat może świadczyć o występowaniu zawiłości interpretacyjnych.

Nadzwyczajne okoliczności

Ogólna dyrektywa, którą dostrzega się w judykaturze, głosi, że wykładnia systemowa art. 13 ust. 2 w zw. z art. 7 u.o.l. prowadzi do wniosku, iż zasadniczym celem przepisów zawartych w ustawie o lasach jest ochrona lasów jako jednego z ważnych zasobów środowiska. Zmiana lasu w użytek rolny stanowi uszczuplenie zasobu środowiska, więc jest to sytuacja wyjątkowa, która z woli ustawodawcy dopuszczalna jest w przypadkach szczególnie uzasadnionych potrzeb właścicieli lasów (wyrok NSA z 25 maja 2022 r., I OSK 1880/21,...