Fiskus zmienił zdanie w sprawie rozliczania podatku u źródła

W ostatnich interpretacjach dyrektor KIS zanegował możliwość uznawania za podatnika podatku u źródła rzeczywistego właściciela należności – jeżeli to nie on bezpośrednio ją otrzymuje – i zastosowania przysługujących mu preferencji.

Definicję rzeczywistego właściciela (beneficial owner, BO) należności opodatkowanej podatkiem u źródła zawiera art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Jest nim podmiot, który spełnia łącznie następujące warunki:

∑ otrzymuje należność dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o jej przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z jej utratą (lub utratą jej części),

∑ nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,

∑ prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby, jeżeli należności są uzyskiwane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Analogiczną definicję w stosunku do osób fizycznych zawiera art. 5a pkt 33d ustawy o PIT.

Klauzula rzeczywistego właściciela

Ustalenie czy podmiot bezpośrednio otrzymujący płatność spełnia wymogi BO, jest obowiązkiem płatnika podatku u źródła, realizowanym w celu dochowania tzw. należytej staranności (art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, art. 41 ust. 4aa ustawy o PIT). Spełnienie tych wymogów jest warunkiem zastosowania przez płatnika ulg w podatku u źródła (zwolnienia, obniżenia stawki podatku). Jest to tzw. klauzula BO.

Uzależnienie prawa do ulg od spełnienia wymogów BO może wynikać z polskich regulacji (ustawy o CIT i o PIT)....