Narodziny półboga

autor zdjęcia: JU PENG/XINHUA/Xinhua via AFP

źródło: Rzeczpospolita

Jednym z głównych kreatorów i propagatorów „myśli” Xi Jinpinga jest niepozorny naukowiec z Uniwer­sytetu Fuda w Szanghaju Wang Huning. Na zdjęciu kilka kroków za wodzem podczas spotkania w Pekinie z uhonorowanymi za promowanie postępu kulturalnego i etycznego, 20 listopada 2020 r.

źródło: Rzeczpospolita

W miarę upływu lat z wizerunku Xi Jinpinga znikało poczucie humoru. Propagandziści nazywali go „Xi Dada”, czyli „Wujek Xi”, i budowali obraz dobrotliwego, lecz stanowczego władcy prowadzącego swój naród ku dumnej przyszłości.

Xi Jinping nie twierdził, że jest filozofem. Setkom milionów swoich poddanych kazał jednak studiować swoje słowa. Stały się one znane jako „Myśli Xi Jinpinga”, zbiór mądrości o wszyst­kim, od nauki po dyplomację.

„Myśli Xi Jinpinga” można obecnie nazwać teoretycznym fundamentem chińskiego państwa. Wszyscy musieli oddawać im szacunek, niewielu odważyło się kwestionować ich oryginalność lub geniusz. To podstawa osobistego kultu przewodniczącego – narzędzie władzy, które uczyniło go jeszcze potężniejszym mężem stanu, mędrcem i przewodni­kiem. Takich określeń nie używano w odniesieniu do żadne­go chińskiego przywódcy od czasów Mao Zedonga.

Prawda była taka, że podobnie jak miliony innych mło­dych ludzi Xi przez rewolucję kulturalną stracił szansę na normalne wyższe wykształcenie. Wielu komentatorów wy­rażało uznanie, że udało mu się dotrzeć z odległej wioski na uniwersytet w Pekinie, gdzie ukończył studia przeznaczone dla robotników, chłopów i żołnierzy, którzy w normalnych warunkach nie mieli szans na przyjęcie. Opinia publiczna nie wiedziała, że dostał się tam dzięki protekcji.

Po jego dojściu do władzy w 2012 roku zainteresowanie chińskich uczonych wzbudził drugi, wyższy stopień naukowy Xi. Bardziej prestiżowy, zapewniał kwalifikacje niezbęd­ne do objęcia najwyższego stanowiska. Nie było...