Mistyczne doznania w teatrze nocą

autor zdjęcia: Jean-Louis Fernandez-coll/Comedie-Fraincaise

źródło: Rzeczpospolita

„Aksamitny trzewiczek", reżyseria Éric Ruf, Comédie-Française, 2025 r.

autor zdjęcia: Festival-dAvignon

źródło: Rzeczpospolita

Widownia na dziedzińcu głównym Pałacu Papieży, gdzie spektakle Festiwalu Awiniońskiego zaczynają się zawsze po zachodzie słońca o godzinie 22:00. Widownia mieści dwa tysiące widzów

Ośmiogodzinny „Atłasowy trzewiczek” Paula Claudela grany od dziesiątej wieczorem do szóstej rano jest największą atrakcją tegorocznego Festiwalu Awiniońskiego. A przecież to nie rekord długości spektaklu. Robert Wilson wyreżyserował spektakl siedmiodniowy.

Żyjemy, podobno!, w czasach TikToka, gdzie na zdobycie „fejmu” ma się tylko kilka lub kilkanaście sekund (sława czasami trwa niewiele dłużej), a jednak wciąż są śmiałkowie przekonani, że można zaprosić widzów na ośmiogodzinny spektakl – taki, w czasie którego wszystkie przerwy liczone łącznie trwają dłużej niż wiele przedstawień. Starannie policzyłem: pierwsza przerwa 30, druga 40 i trzecia 30 minut. Razem 100 minut. Cztery akty trwają kolejno: 90, 95, 60 i 120 minut. I tak, powoli, bez pośpiechu, biegnąć ma czas widzom od godziny 21:45 – wtedy bowiem wpuszczani są ostatni - do 06:00, ponieważ według oficjalnych zapowiedzi „Satynowy pantofelek” trwa 7 godzin 50 minut.

Żeby było jasne: to nie jest propozycja dla kilkudziesięciu teatromanów-szaleńców, których zawsze uda się uzbierać wśród znajomych królika, czyli reżysera i aktorów. Spektakl jest zaplanowany na sześć wieczorów od 19 do 25 lipca – z przerwą w poniedziałek 21 lipca, zaś miejsce pokazów to główny dziedziniec Pałacu Papieży, gdzie co roku montuje się amfiteatralną widownię dla 2 tysięcy widzów. Jest to więc jeden z największych teatrów na świecie, z pewnością pośród dramatycznych. Tak jak największy jest festiwal, który w wersji In (profesjonalnej) sprzedaje w lipcu około sto trzydzieści tysięcy...