Jak UE chce uporać się z migracją

autor zdjęcia: Menelaos Myrillas/SOOC via AFP

źródło: Rzeczpospolita

Członek straży przybrzeżnej czuwa nad ocalałymi, którzy odpoczywają w magazynie służącym jako tymczasowe schronienie po tym, jak łódź przewożąca dziesiątki migrantów zatonęła na Morzu Jońskim. Miasto Kalamata w Grecji, 14 czerwca 2023 r.

Od 2021 r. twierdzenie, że masowa nielegalna migracja to problem tylko krajów śródziemnomorskich, jest nieaktualne. Stało się jasne, że zarządzanie migracją wymaga działań na poziomie całej Unii Europejskiej, a nie tylko regionalnych. Znaczenie ma jednak to, jakich migrantów będą wybierać państwa członkowskie.

Nowa Komisja Europejska posiada osobne stanowiska komisarzy ds. migracji i ds. śródziemnomorskich. Wydarzenia ostatnich lat, takie jak wojna w Ukrainie i kryzys na granicy polsko-białoruskiej, pokazały, że kierunek śródziemnomorski nie jest jedynym, z którego do UE mogą docierać migranci. Jednocześnie współpraca z krajami basenu Morza Śródziemnego nie ogranicza się wyłącznie do przeciwdziałania nielegalnej migracji. Bałkany Zachodnie aspirują do bycia częścią Unii, Afryka Północna do roli jej akumulatora, Turcja i Maroko chcą być jej przemysłowym zapleczem, a z kolei Bliski Wschód staje się źródłem zagrożenia.

Nieoczywiste kierunki napływu

Jeszcze kilka lat temu mogło się wydawać, że kwestia migracji, zwłaszcza nielegalnej, dotyczy wyłącznie państw śródziemnomorskich. W 2015 r. granicę UE w sposób nielegalny przekroczyło 1,8 mln osób, a aż 1,2 mln złożyło wnioski o azyl. Pierwszym krajem, który dotknął kryzys migracyjny, była Grecja. W 2015 r. w sposób nielegalny dotarło do niej łącznie 1,6 mln migrantów. Po drodze pokonywali oni szlaki: wschodnio-śródziemnomorski (przez Turcję) i zachodnio-bałkański (przez Albanię). Pozostałe państwa Europy Środkowej nie okazały solidarności wobec Grecji i zamknęły swoje granice. Presję migracyjną...