Odprawa pieniężna także przy zwolnieniach indywidualnych

Gdy pracownik jest zwalniany indywidualnie, jego prawo do odprawy pieniężnej jest uzależnione od przyczyny rozwiązania z nim umowy o pracę. Jedynie w przypadku, gdy rozwiązanie umowy o pracę następuje z przyczyn niedotyczących pracownika, pracodawca ma obowiązek jej wypłacenia.

Gdy pracodawca zatrudniający co najmniej 20 pracowników zwalnia z przyczyn niedotyczących pracownika, wówczas przysługuje pracownikowi prawo do odprawy pieniężnej. Zasady obowiązujące przy wypłacie odpraw pieniężnych określa ustawa z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2025 r. poz. 570).

Zakres odprawy pieniężnej wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, w myśl którego wysokość odprawy jest uzależniona od zakładowego stażu pracy. Zgodnie z tym przepisem pracownik, z którym rozwiązano umowę w ramach zwolnienia grupowego ma prawo do odprawy w wysokości:

1.

7

jednomiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż dwa lata;

2. dwumiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy od dwóch do ośmiu lat;

3. trzymiesięcznego wynagrodzenia, jeżeli pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy ponad osiem lat.

Przy czym do okresu zatrudnienia, od którego zależeć będzie wysokość odprawy należy wliczyć okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy, jeżeli zmiana pracodawcy nastąpiła na zasadach określonych w art. 231 (przejście zakładu pracy na innego...