Polityczna rzeź

autor zdjęcia: Sylwester Dawid Mirys

źródło: Rzeczpospolita

Aby zabezpieczyć swoje interesy w starożytym Rzymie nie cofano się przed niczym. W 57 roku p.n.e. Klodiusz Pulcher zgromadził grupę gladiatorów, by zaatakować głosujących nad pewną ustawą. Kilka lat później sam został zabity przez swojego przeciwnika politycznego Milona, co pokazano na tej rycinie

Do lat pięćdziesiątych p.n.e., gdy polityka rzymska w czasach imperatorów, takich jak Cezar, Pompejusz i Krassus, stawała się coraz bardziej spolaryzowana, przemoc była rutynowym narzędziem realizacji politycznych celów.

Mieszkańcy starożytnego Rzymu, gdzie nie istniała formalna ani godna zaufania policja, często musieli sami troszczyć się o własne bezpieczeństwo. Kluczową rolę w społeczeństwie odgrywała relacja między patronem a klientem – system wzajemnych zobowiązań, który stanowił fundament rzymskich struktur społecznych. Patron, człowiek zamożny i wpływowy, otaczał się klientami – osobami niższego stanu, często powiązanymi z nim zawodowo lub będącymi jego dawnymi niewolnikami. Wyzwoleni niewolnicy zawdzięczali mu swoją wolność, a nierzadko również środki do życia. W zamian byli mu lojalni, niekiedy pełniąc nawet funkcję osobistej ochrony.

Taki właśnie układ łączył wyzwoleńca Ceratusa z Publiuszem Wediuszem Nummianusem, członkiem lokalnej elity dekuriońskiej, którego wspierał podczas wyborów w Pompejach. Nummianus niemal na pewno był jego byłym panem, a co za tym idzie – patronem. Podobne relacje można było znaleźć w całym świecie rzymskim, gdzie lokalna administracja i działalność handlowa były ze sobą ściśle powiązane. Jednym z wybitnych przykładów patronatu był Publiusz Aufidiusz Fortis, kupiec zbożowy z Ostii, który aż pięciokrotnie sprawował urząd duumwira – najwyższego urzędnika miejskiego. Pełnił również funkcję przewodniczącego gildii ważących zboże i był patronem kupców zbożowych. Jego wpływy sięgały daleko poza Ostię – zasiadał także w radzie miejskiej w Hipponie, kluczowym...