Rezerwy i zobowiązania warunkowe – zasady księgowania na koniec roku

Końcówka roku obrotowego to dla działów księgowości i sprawozdawczości finansowej okres bardzo intensywny. Jednym z obszarów, które w praktyce często budzą wątpliwości, są rezerwy oraz zobowiązania warunkowe.

Zamknięcie ksiąg, weryfikacja stanu aktywów i pasywów, ustalanie wyniku finansowego oraz przygotowanie sprawozdania wymagają nie tylko skrupulatności, ale także dogłębnej znajomości zasad rachunkowości. Rezerwy i zobowiązania warunkowe różnią się charakterem i konsekwencjami dla sprawozdania finansowego. Ich prawidłowe ujęcie ma kluczowe znaczenie dla rzetelności i wiarygodności obrazu sytuacji finansowej jednostki.

∑ Z czego wynika obowiązek tworzenia rezerw?

Ustawa o rachunkowości nie nakłada wprost na kierownika jednostki obowiązku tworzenia rezerw dla celów bilansowych. Obowiązek ten wynika z zasady współmierności przychodów i związanych z nimi kosztów. Mówiąc prościej, na wynik finansowy danego okresu mogą wpływać jedynie związane z nim przychody i koszty. Kierując się jedną z głównych zasad rachunkowości, czyli zasadą ostrożności należy uwzględnić ten fakt w księgach rachunkowych. Tworzenie rezerw lub ich brak istotnie wpływa na wynik finansowy. Dlatego ustawodawca i standardy rachunkowości wymagają przejrzystości i konsekwencji w stosowaniu przyjętej polityki w tym zakresie.

Jeżeli ustawa o rachunkowości nie podaje szczegółowych zasad wyceny rezerwy, to należy kierować się postanowieniami Krajowego Standardu Rachunkowości (KSR) nr 6 „Rezerwy, bierne rozliczenia międzyokresowe kosztów, zobowiązania warunkowe”, który w...