Media publiczne potrzebują nowego ładu

autor zdjęcia: mat. pras.

źródło: Rzeczpospolita

Media publiczne powinny być oparte na czterech filarach: niezależności instytucjonalnej, stabilnym finansowaniu, odpowiedzialności społecznej i elastyczności technologicznej – pisze medioznawca, były dyrektor I Programu PR i były członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji.

W polskim życiu publicznym nie ma wielu tematów, które trwają w stanie takiego zawieszenia jak media publiczne. Co kilka lat pojawia się zapowiedź „wielkiej reformy”, nowej ustawy, nowego otwarcia – a kończy się na kosmetyce, sporach o personalia i retoryce o „przywracaniu publicznego charakteru PR i TVP”. Tymczasem prawdziwy problem ma charakter ustrojowy, nie personalny.

Polskie media publiczne funkcjonują w środowisku cyfrowym, które wymaga nowych modeli komunikacji, organizacji i interakcji z odbiorcami – środowisku charakteryzującym się konwergencją mediów, platformowością, logiką algorytmiczną i kulturą partycypacyjną. Jednak wiele praktyk instytucjonalnych, organizacyjnych i redakcyjnych tych mediów wciąż opiera się na analogowym paradygmacie działania – zarówno w sensie technologicznym, jak i mentalnym. System, który miał gwarantować równowagę między rynkiem, państwem i społeczeństwem, utracił przejrzystość i sens.

Przede wszystkim chronić użytkowników

Dzisiejsze media nie mieszczą się w granicach starych definicji. Granice między telewizją, radiem, internetem i mediami społecznościowymi zacierają się, a prawo wciąż traktuje je jak odrębne światy. Konwergencja technologiczna wymaga konwergencji regulacyjnej – a tej w Polsce wciąż brak.

System dualny ((media publiczne – media komercyjne), który powstał w latach 90.,...