Przed zamkniętymi drzwiami

WSPOMNIENIE W DRUGĄ ROCZNICĘ Ś MIERCI

Krzysztof Kieślowski (1941--1996)

Przed zamkniętymi drzwiami

WITOLD ZALEWSKI

Trudno jest mi pisać o Krzysztofie Kieślowskim. Znałem go za mało, a jednocześnie za wiele. Gdybym Go nie znał wcale (o sobiście) , mógłbym się skupić na filmach i z nich miałbym szansę wywołać wolny od anegdoty cień autora. Gdybym był z Kieślowskim dość blisko, może bym się porwał na odtwarzanie jego duchowej sylwetki i na odkrycie związków, które dają się dostrzec na stykach między twórcą a dziełem. To niezbyt wiele, co po latach znajomości wiem o Nim, stawia opór pochopnym stwierdzeniom.

W trakcie współpracy w TOR-ze, gdzie pełniłem obowiązki kierownika literackiego, miałem -- rosnący z czasem -- rodzaj respektu dla Krzysztofa. Szacunek z dozą sympatii. Kieślowski zawsze wydawał mi się bardziej od swoich rówieśników dojrzały. Nie wiedziałem, skąd pada na niego wyraźna smuga cienia, a w uważnie patrzących oczach tyle jest milczącej przenikliwości. Nie wiedziałem i do końca się nie dowiem. Ale coś przecież rzuciło trochę światła na tę tajemnicę. W książce "O sobie" Kieślowski dużo mówi o swojej wczesnej młodości. Było to smutne dzieciństwo. Wkrótce po wojnie