![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Na kresowych cmentarzach
To, co zapisano na kamieniu, przetrwa na papierze
Na kresowych cmentarzach
TOMASZ STAńCZYK
Z wiosną znów pojedzie na kresy, by spisywać epitafia z polskich cmentarzy. Wie, że często jest to być może ostatni już moment na utrwalenie imion, nazwisk, dat życia, nagrobnych inskrypcji. Cmentarze też umierają.
Zbigniew Hauser jest jednym z ostatnich urodzonych w polskim Lwowie. Miał | osiem miesięcy, gdy po wybuchu wojny, we wrześniu 1939 r. wyjechał z rodzinnego miasta. W rok później stracił oboje rodziców. Przechodzili przez granicę między Generalnym Gubernatorstwem a Związkiem Sowieckim. Matkę sowieccy pogranicznicy zastrzelili na miejscu. Ojca, do wojny wicedyrektora Banku Cukrownictwa we Lwowie, więziono w Drohobyczu. Ślad po nim zaginął. Zbigniew Hauser nie łudzi się, że odnajdzie kiedykolwiek ich groby. Od siedmiu lat jeździ natomiast po Ukrainie, spisując nagrobne inskrypcje i fotografując groby na polskich cmentarzach. - W 1991 r. byłem z kresowiakami na Ukrainie w Krzemieńcu, Buczaczu, Czortkowie i w innych miejscowo ściach. Widząc, w jakim stanie są tamtejsze cmentarze, pomyślałem, że trzeba coś zrobić. Zdawałem sobie sprawę, że wielu tych kresowych cmentarzy już nie będzie. Zacząłem spisywać inskrypcje, nie licząc, że kiedyś ujrzą one światło dzienne w postaci książkowej. Pisałem do szuflady. Wbiła mi się w pamięć treść epitafium z...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
