![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Prawo do kiczu?
Prawo do kiczu?
ABP JÓZEF ŻYCIńSKI
W ogniu polemik dotyczących nowych zjawisk w kulturze, zasłużonych twórców zaczęto nagle przedstawiać jako cenzorów. Wajda, Zanussi i Kawalerowicz, gdy tylko wyrazili swą krytyczną opinię o żenującej wersji reality show proponowanej w Polsacie, natychmiast spotkali się z krytyką sugerującą, że chcą ograniczać zarówno wolność twórców, jak i nienaruszalne prawo odbiorcy do decydowania o tym, co powinien oglądać w telewizji. W ramach eksperymentu myślowego wyobraźmy sobie, że podobne opinie zaczęto by rozwijać pół wieku wcześniej, wówczas, gdy w naszej kulturze rozkwitał socrealizm. Jak wyglądałyby wtedy patetyczne argumenty obrońców filmowych produkcyjniaków i opowiadań sławiących przodowników pracy?
Skoro istniał typ odbiorcy, któremu podobały się one, a niewątpliwie istniał, wówczas należało uszanować jego upodobania i dołożyć starań, by sielankowy obraz spółdzielni produkcyjnych mógł krzepić serca napełnione bólem po śmierci nieodżałowanego...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
