Koniec moralnego niepokoju

Koniec moralnego niepokoju

Schröder czy Stoiber? To nie jest pytanie, które spędza Polakom sen z oczu. Cztery lata temu niemieckie wybory budziły w Polsce żywsze reakcje. Sama myśl, że kanclerzem Niemiec mógłby być ktokolwiek inny niż Helmut Kohl, wywoływała u wielu nieomal przerażenie. Gerhard Schröder spotkał się w Polsce z chłodnym przyjęciem tylko dlatego, że miał czelność stanąć do walki wyborczej z ulubionym kanclerzem Polaków i nawet go pokonać. Dzisiaj już mało kto przypomina sobie, dlaczego wówczas tak zażarcie bronił Kohla, a tym bardziej, dlaczego się tak bardzo obawiał Schrödera.

I rzeczywiście, Polska może ze spokojem czekać na wynik wyborów i jest to bez wątpienia dobra wiadomość. Stosunki z Polską nie są przedmiotem partyjnych polemik, a ich zasadniczy kształt jest akceptowany przez wszystkie liczące się partie polityczne. Druga dobra wiadomość to fakt, że cała powojenna polityka zagraniczna Niemiec wykazuje imponującą ciągłość. Zamiast burzyć to, co zbudowali poprzednicy, kolejne ekipy kontynuowały ich pracę, dodając tylko nowe akcenty. Socjaldemokracja, krytykująca Adenauera za jego politykę integracji Niemiec z Zachodem, prowadziła ją dalej po dojściu do władzy pod koniec lat 60., rozpoczynając zarazem otwarcie w kierunku Wschodu. Ta polityka była z kolei kontestowana przez chadecję, co nie przeszkodziło rządowi Helmuta...