![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Grube stare drzewo
JANNE AHONEN: Chyba sobie nie przypomnę. Mico prosi mnie o obrazki często i niemal za każdym razem chce czegoś innego.
O skoczków też prosi?Pewnie. Nieraz rysowałem na jego zamówienie siebie albo któregoś z kolegów w locie.
Wieczorem w przeddzień konkursów siada pan czasami nad kartką i szkicuje coś, żeby się odprężyć?Zdarza się. Nie mam żadnego ulubionego tematu, wszystko zależy od nastroju. Kiedyś na przykład malowałem kolegom z reprezentacji różne wzory na kaskach. To było kilka lat temu, teraz już tego nie robię. Ale rysowanie ciągle sprawia mi dużo satysfakcji, sam zaprojektowałem dom, w którym mieszkam z żoną Tiią i Mico. Dla niego teraz rysuję najczęściej.
Zaczął pan skakać w wieku siedmiu lat. Jeśli Mico za cztery lata powie: "Tato, chcę robić to, co ty", zgodzi się pan?Tak. On właściwie już skacze.
Jaki jest jego najlepszy wynik?No nie, prawdziwych nart jeszcze sobie nie przypina. Trzylatkowi nikt by nie pozwolił usiąść na belce, musi trochę poczekać. Na razie bawi się w skoczka na stole. Rozkładamy mu tam z żoną miniaturkę skoczni. Jeździ po niej palcem i udaje, że się wybija.
I kim wtedy jest?Albo Janne Ahonenem, albo Mattim Hautamaekim.
Niektórzy...Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
