![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie płać w obcym pieniądzu
Przepis ustawy może jednak dopuszczać wyjątki od tej reguły.
Zasadę walutowości potwierdził Sąd Najwyższy w wyroku z 7 lipca 2005 r. (sygn. V CK 859/04). Ale uwaga: obowiązuje ona bezwzględnie tylko w stosunkach między polskimi kontrahentami. Gdy w grę wchodzi handel z firmą zagraniczną, zobowiązania najczęściej nie muszą być regulowane w złotych (patrz ramka).
Niepełna swoboda obrotu dewizowegoZasada walutowości jest przewidziana w art. 358 kodeksu cywilnego. Wyjątki od niej są przede wszystkim w ustawie z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (DzU nr 141, poz. 1178 ze zm.). Wprowadza ona zasadę swobody obrotu dewizowego (art. 3), ale również z wyjątkami (określonymi przede wszystkim w art. 9 tej ustawy). Wówczas obrót dewizowy jest dopuszczalny po uzyskaniu zezwolenia dewizowego. To oznacza, że w takich sytuacjach obowiązuje zasada walutowości (chyba że zostało udzielone zezwolenie dewizowe). Słowem zapłata musi być wyrażona w złotych, bo w przeciwnym razie kontrakt będzie nieważny. Takie wnioski wypływają z uchwały Sądu Najwyższego z 2 kwietnia 2004 r. (sygn. III CZP 100/04).
Między krajowymi firmami tylko złotówkiW praktyce najważniejsze ograniczenie swobody obrotu dewizowego wynika...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
