![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Punijczycy, Kartagińczycy, Kanaanejczycy
Słowo punicki (łac. punicus) wywodzi się z greki, gdzie do określenia zarówno mieszkańców Kartaginy, jak i miast Fenicji stosowano termin Foinike. Ten z kolei pochodzi od rzeczownika foiniks oznaczającego czerwony barwnik stosowany w fenickich farbiarniach do wyrobu purpurowych tkanin. Sami mieszkańcy miast fenickich nazywali się w pierwszej kolejności od nazw swego miasta, a zatem byli Tyryjczykami, Sydończykami lub Kartagińczykami. Gdy jednak określali się jako wspólnota, używali semickiego słowa kn'n (Kanaan), które znamy z kart Starego Testamentu. Zarówno rdzenni mieszkańcy dzisiejszego Libanu i Izraela, jak i ludność zachodnich kolonii, w tym Kartaginy, byli zatem Kanaanejczykami. Ciekawostką jest fakt, że jeszcze w IV wieku n. e., a zatem 1200 lat po założeniu Kartaginy, pochodzący z Afryki Północnej św. Augustyn, mówiąc o swoim pochodzeniu, używał terminu Kanaanejczyk.
ł.n.s.