![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Tajemnice pustyni Nazca
31 marca 2007 | Plus Minus | MR
Tajemnice pustyni Nazca Gigantyczne rysunki na peruwiańskiej pustyni Nazca nazywane są ósmym cudem świata. Sławę zyskały dzięki szwajcarskiemu pisarzowi Erichowi von Dänikenowi, który przekonywał, że są dowodem odwiedzin przybyszów z kosmosu. O tym, kto i po co je zrobił, z kierownikiem włoskiej misji archeologicznej prof. Giuseppe Oreficim rozmawia Monika Rogozińska
Erich von Däniken twierdzi, że linie, trójkąty, czworokąty, figury zwierząt na Nazca służyły jako znaki - pasy startowe dla pojazdów kosmitów, którzy sami je przygotowali lub nadzorowali ich powstawanie. Nawet krytycy tego pomysłu przyznają, że kształt geoglifów można zobaczyć tylko z powietrza, mają bowiem od kilku metrów do dziesięciu kilometrów długości. Po co ludzie robiliby coś, czego sami nie mogli ogarnąć spojrzeniem? Jak je wyrysowali?
311694Giuseppe Orefici: Tylko chodząc po ziemi, można odczytać, do czego służyły geoglify. Powierzchnia Nazca ma ciemny kolor. Jeśli odgarniemy górną warstwę gruntu i kamieni, dostaniemy się do jasnego podłoża. Linie są wykopanymi ścieżkami (najgłębsze rowki mają do 30 cm), których brzegi obramowano kamiennymi murkami, zaznaczając wyraźnie kontur.
Utrwalił się pogląd, że zrobienie dużego geoglifu było nadludzkim wysiłkiem. Niemka Maria Reiche spędziła na pustyni Nazca 50 lat. Odkrywała te rysunki. Jej zdaniem wyrycie każdego z nich...
Dostęp do treści Archiwum.rp.pl jest płatny.
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
