Dylematy prezydenta

Jednym z groźnych paradoksów obecnej sytuacji jest fakt, że prezydent -- wybrany w głosowaniu powszechnym -- żadnym poważnym zapleczem politycznym dzisiaj nie dysponuje

Dylematy prezydenta

Andrzej Urbański

Wrześniowe wybory kończą pewną epokę, której początkiem był rok 1980, dominantą -- zarówno czerwcowe wybory po "okrągłym stole", jak i o rok późniejsze wybory prezydenckie. W 1991 r. i obecnie demokratycznej procedurze wyborczej poddali się wszyscy ci, którzy w demokrację wierzą. W 1991 r. wybory dla ugrupowań postpeerelowskich były skrajnie niekorzystne (80:20) , obecnie wahadło wychyliło się w drugą stronę. Takie są reguły gry.

Można uważać, że Leszek Miller jest symbolem posttotalitarnej spuścizny, ale poseł Miller, który wygrał wybory, ma silniejszą demokratyczną legitymację niż niepodległościowy opozycjonista Stefan Niesiołowski, który wybory przegrał. Taka jest demokracja.

Ten przykład dobitnie pokazuje, że chociaż na scenie nadal są ci sami aktorzy, to nie mogą po 19 września grać już tych samych, co niegdyś, ról. Niesiołowski nie może zarzucić Millerowi -- tak jak to czynił po 1981 r. -- że rządzi z sowieckiego nadania, gdyż Miller prawomocnie może replikować, że rządzi z nadania ludu łódzkiego.

Ta zmiana ról dotyczy, w moim przekonaniu, również...