Między nami dłużnikami

źródło: AP

Diego Milito, napastnik, który dał Interowi ostatni Puchar Europy

Dziś rusza walka o Puchar Europy i 800 mln euro do podziału. Nie wiadomo, co ważniejsze

Zaczyna się kolejna sześciomiesięczna podróż przez to, co w futbolu najbardziej wyrafinowane i najlepiej wypromowane. Trzy jesienne miesiące rundy grupowej, trzy wiosenne pucharowej, z metą tym razem na Wembley, znów w sobotę, 28 maja.

Tytułu broni Inter Mediolan. A właściwie broni też czegoś więcej: uroku starego porządku, w którym klub mógł być kaprysem bogacza, topiącego w nim własne miliony. Z takich szaleńców można się było śmiać, i śmiano się, gdy Massimo Moratti wydawał setki milionów, a Inter wciąż nie mógł zdobyć Pucharu Europy. Można było patrzeć na nich z respektem podszytym wstrętem, jak kiedyś na Silvio Berlusconiego bawiącego się Milanem, potem Romana Abramowicza pompującego Chelsea do rozmiarów europejskiego giganta, a dziś na szejka Mansoura z Manchesteru City.

Ale co innego kpić, co innego takiej rozrzutności zabraniać. A do tego właśnie wzięła się UEFA. Główny cel to wyciągnięcie futbolu z zadłużenia, ale najbardziej skomplikuje się życie takich jedynowładców.

Patrzymy na ostatnie sezony nieumiarkowania, “finansowego dopingu”, jak go nazwała UEFA, wydając mu wojnę rozpisaną na kilka etapów. Pod hasłem finansowego fair play, z najważniejszym przykazaniem dla klubów: nie będziesz wydawał więcej, niż zdołasz zarobić. Albo inaczej: nie będziesz wydawał dużo więcej. Bo pewne straty są dopuszczalne.

Fair play...