Negocjacje lekarstwem na abuzywną klauzulę

Czy jeśli sąd uznaje za nieuczciwy mechanizm ustalania stopy procentowej, to można zamknąć we wspólnym pokoju konsumenta i kredytodawcę, by się porozumieli?

Czy skierowanie przez sąd krajowy spierających się stron konsumenckiej umowy kredytowej do negocjacji w celu odtworzenia na nowo tego, co zakwestionowano jako abuzywne, można uznać za działanie zgodne z art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13/EWG z 5.04.1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich (dyrektywa 93/13)? Czyli: czy jeśli sąd stwierdza, że „mechanizm ustalania stopy procentowej" jest nieuczciwy, to może zamknąć konsumenta i kredytodawcę w pokoju z mediatorem, żeby się dogadali co do „odtwarzanego" na nowo postanowienia, tym razem już uczciwego i spójnego z ich intencjami z momentu nawiązywania relacji?

Tak odczytać można sens pytania postawionego TSUE przez sąd rumuński w ramach wniosku z 29 marca 2019 r. o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, bazującym na art. 267 TFUE (C-269/19).

Jakiejkolwiek by odpowiedzi Trybunał udzielił, będzie to znaczący głos w dyskursie na temat stosowania dyrektywy 93/13 do umów kredytowych zawieranych z konsumentami i o dostępnych środkach zaradczych, gdy stwierdzono niedozwolony charakter jakiegoś postanowienia umownego.

W Polsce elektryzuje nas głównie tocząca się w Luksemburgu sprawa Dziubak o sygn. C-260/18 z udziałem Raiffeisen Bank Polska (ws. kredytów indeksowanych do walut obcych), zwłaszcza po...