![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Żywiołowa „Kołomyjka” ku chwale ojczyzny
Dlaczego folklor zrobił karierę wśród młodopolskich twórców? Ponieważ postrzegali chłopów jako sól narodu – symbol niezłomności, heroizmu i narodowej tradycji.
Szczególnym mirem cieszyli się zarówno górale, wieśniacy z podkrakowskich Bronowic, gdzie powstała kolonia malarska, jak i Huculi. Od lat 70. XIX stulecia wschodnie Karpaty „odkrywali” literaci, artyści, historycy, etnografowie oraz badacze kultury. Przełomowym momentem okazała się wystawa zorganizowana w 1880 roku przez m.in. Oskara Kolberga.
Jednym z przejawów mody na huculski folklor jest „Kołomyjka”, jedno z najsłynniejszych płócien Teodora Axentowicza. Nazwa tytułowego tańca ukraińskich górali wywodzi się od nazwy miejscowości Kołomyja nad Prutem. Choreografia jest nieskomplikowana: kółka wykręcane w rytmie na dwa. Krótka przyśpiewka zaczyna się opisem natury, a kończy sentencją. Pierwsza wersja „Kołomyjki” powstała w 1895 roku, kolejne warianty – niemal do końca życia...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
