Nieuleczalna patologia

źródło: AFP

Kweku Adoboli, wschodząca gwiazda banku UBS z departamentu obrotu akcjami, doprowadził do 2,3 mld dol. strat

autor zdjęcia: Waldemar Kompała

źródło: Fotorzepa

Szefowie banków przymykają oczy na naruszanie procedur i ryzykowne działania swych pracowników dopóty, dopóki przynoszą one efekty. Wtedy rosną także ich premie idące w dziesiątki milionów dolarów – pisze publicysta „Rzeczpospolitej”

Mówienie o okiełznaniu ryzykanctwa bankierów i innych praktyk, jak manipulacje czy pranie brudnych pieniędzy, na razie okazuje się czczym gadaniem. Instytucje finansowe co jakiś czas przepraszają, zapowiadają poprawę, a potem dalej prowadzą ryzykowne transakcje i łamią prawo. W czasie światowego kryzysu prowadzenie lub nawet tylko tolerowanie takich praktyk leży w interesie samych banków.

Politycy, media i instytucje kontrolne po ostatniej czarnej serii afer z bankowymi matactwami jak jeden mąż nawołują do rewolucji w kulturze bankowości i zaostrzenia przepisów. Zaufanie społeczeństw do sektora finansowego nie było jeszcze chyba nigdy na tak niskim poziomie. Prestiżowy tygodnik „The Economist" napisał wręcz, że banki znalazły się w podobnym położeniu, jak koncerny tytoniowe w 1998 roku podczas serii pozwów, która kosztowała te ostatnie około 200 mld dolarów zapłaconych w ugodach pozasądowych.

Brudne stopy, pralka i wieloryb

Zaczęło się od brytyjskiego Barclays, o którym jeden z jego pracowników pisał w korporacyjnych dokumentach, że „jest nieuczciwy z definicji", ale regulatorzy rynku stawiają już zarzuty kolejnym kilkunastu dużym bankom zamieszanym w aferę z manipulowaniem LIBOR, czyli dzienną stopą oprocentowania kredytu międzybankowego. Ustala się ją na podstawie danych dostarczanych przez same banki. Pokazują one...