Wyzwania dla polityki pieniężnej

Gwałtowna reakcja rynków finansowych pokazuje, jak trudne jest prowadzenie niekonwencjonalnej polityki pieniężnej i jak ryzykowne mogą być próby odejścia od niej – pisze członek zarządu NBP.

Polityka pieniężna była jedną z niewielu dziedzin, co do której panowała daleko idąca zgodność poglądów pomiędzy ekonomistami. Różne mutacje polityki monetarnej opartej na systemie bezpośredniego celu inflacyjnego były wdrażane w kolejnych krajach. Dyskusje budziły kontrowersje dotyczące minimalnych standardów instytucjonalnych i funkcjonalnych pozwalających bankowi centralnemu na prowadzenie skutecznej polityki. Uwaga głównie koncentrowała się na krajach „wschodzących rynków", które obok problemu inflacji borykały się z gwałtownymi okresami napływu i odpływu zagranicznego kapitału, zmuszając je do korygowania kursu walutowego za pomocą interwencji lub narzędzi administracyjnych.

Kumulacja wydarzeń

Kryzys finansowy zweryfikował akceptowaną powszechnie wiedzę o polityce monetarnej. Destabilizacja sektora finansowego, przedłużająca się recesja gospodarcza i inflacja popychana przez ceny surowców wymusiły inne podejście do prowadzenia polityki pieniężnej. Początkowo o zmianach w polityce monetarnej myślano we wcześniej zdefiniowanych kategoriach. Rozważano, czy cel polityki pieniężnej – inflacja – nie musi być inaczej mierzony, na przykład wskaźnik cen powinien uwzględniać ceny rynku nieruchomości. Postulowano również inny sposób postrzegania celu, zamiast wąsko rozumianej inflacji proponowano stabilność cen interpretować jako...