Zima rzadko bywała nasza – przed Małyszem i Kowalczyk

źródło: PAP/DPA

Wojciech Fortuna – jedyne olimpijskie złoto przed Justyną Kowalczyk. Zdobył je w Sapporo w roku 1972

autor zdjęcia: Michał Sadowski

źródło: Fotorzepa

Adam Małysz – król bez olimpijskiego zwycięstwa, ma trzy srebrne medale i jeden brązowy

źródło: PAP/CAF

Stanisław Marusarz, legenda z Zakopanego

autor zdjęcia: Tadeusz Olszewski

źródło: PAP

Helena Pilejczyk – brąz w Squaw Valley (1960)

Polacy startowali 
we wszystkich zimowych igrzyskach olimpijskich. Są na nich obecni od 90 lat.

W styczniu 1924 roku w Chamonix zorganizowano Tydzień Sportów Zimowych, który dopiero w następnym roku uznano za I Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Polskę reprezentowało siedmiu narciarzy, jedna narciarka i łyżwiarz. I właśnie on, 21-letni Leon Jucewicz, zajął w wieloboju ósme miejsce, najlepsze ze wszystkich startujących. Urodził się na Łotwie. Kiedy odrodziła się Polska, przyjechał z rodzicami do Warszawy i został zawodnikiem AZS Warszawa. Był wszechstronnym sportowcem. Zimą jeździł na łyżwach i grał w hokeja, a latem uprawiał lekką atletykę.

W leksykonie „Polscy olimpijczycy XX wieku" Bogdan Tuszyński przypomina, cytując prasę, w jakich okolicznościach Jucewicz wystartował. „Tylko przypadkowy zbieg okoliczności pozwolił naszemu reprezentantowi p. Jucewiczowi stanąć na starcie, pociąg bowiem spóźnił się o 15 minut i przybył do Chamonix na kwadrans przed rozpoczęciem biegów. Na dworcu jednak oczekiwał Jucewicza p. Smogorzewski (korespondent „Gazety Warszawskiej", podczas uroczystego otwarcia zawodów niósł polski sztandar), który (...) skierował Jucewicza prosto na start. Do biegu zostało zaledwie 10 minut, w ciągu których trudno było już nawet zaznajomić się z torem. Jucewicz wprost z szatni stanął do biegu na 500 metrów, witany głośnym, kilkakrotnym okrzykiem „Polska czołem" przez grupę Czechów siedzących w loży oraz okrzykami publiczności...