Parada atrakcji

autor zdjęcia: Bartłomiej Zborowski

źródło: Fotorzepa

Styropianowe klucze. Rok 2001.

autor zdjęcia: Leszek Łożyński

źródło: reporter

Kwiaty z krepiny. Rok 1970.

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Parada Schumana, maj 2006. Warto zwrócić uwagę na entuzjazm nieprzebranych tłumów na chodnikach

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Rambo V? Kolory maskujące euro- entuzjastów

Niegdyś był pochód, teraz jest parada. Widocznie wiele musiało się zmienić, aby nie zmieniło się nic.

Warszawa, 10 maja. Sobotnie południe. Właśnie rusza Parada Schumana, mijając Miasteczko Schumana, do którego zresztą niebawem wróci – organizatorem tego spędu jest Polska Fundacja im. Roberta Schumana. Od patrona uciec się nie da, więc słowo o nim. To dwukrotny premier Francji, podwójny minister finansów i spraw zagranicznych, kluczowa postać w tworzeniu powojennych rysów kontynentu i stosunków transatlantyckich, słowem – jeden z ojców Unii Europejskiej i NATO. Do tego pokorny sługa boży, który podczas mszy świętych zwykł cały czas klęczeć, i trwa właśnie jego proces beatyfikacyjny – rozpoczął się 14 maja 2004 r., czyli minęło równe dziesięć lat. W modlitwie wstawienniczej kandydat na ołtarze opisany został jako współtwórca Unii Europejskiej. „Panie, pozwól nam w Twoim Kościele czcić Roberta Schumana, ucznia i naśladowcę Chrystusa, jako błogosławionego" – takie słowa wierni zanoszą do Boga, licząc na rychłe ogłoszenie francuskiego polityka błogosławionym, choć data nie jest jeszcze znana. Rzecz jasna, ten akcent nie jest obecny podczas parady ani w narracji o niej, choć stanowi fundament życia Roberta Schumana. Na pociechę zostaje to, że jako miejsce startu parady w komunikatach podawano kościół św. Anny – Schuman mógł się uśmiechnąć.

Poszedłem i ja. Z obstawą, czyli z dziećmi: Zosią i Frankiem, oboje w wieku...