Kubrick. Tryumf kina odtwórczego

źródło: AFP

„Lśnienie”. Już się boicie?

źródło: Corbis

Stanley Kubrick: klatka po klatce

źródło: Corbis

Richard Wagner: w dół pięciolinii

źródło: AFP

„Odyseja kosmiczna”: balet odbić, refleksów i interpretacji

W rękach artysty z żydowskim rodowodem film staje się idealnym wypełnieniem wagnerowskiego postulatu o stworzeniu sztuki idealnej.

Żyd nigdy nie miał własnej Sztuki, posiadał jedynie dar odwzorowania wewnętrznego życia dzieła sztuki (ein Leben Von kunstfähigem Gehalte): rodzaj importu, odpowiednio wykorzystywanego, tej szczególnej metody wyrażania.

Richard Wagner

Wierzę bardzo mocno w kino. Mam nawet odwagę sądzić, że jest ono jedną z głównych form ekspresji naszych czasów, w podobny sposób jak powieść osiągająca swój szczyt rozwoju (...) w dziewiętnastym stuleciu, wraz z pojawieniem się takich pisarzy jak Dostojewski, Stendhal, Balzak czy Tołstoj.

Stanley Kubrick

Dlaczego na początku mojego tekstu, prowokacyjnie, zestawiam dwa cytaty, jeden – pochodzący z traktatu Ryszarda Wagnera, w którym niemiecki kompozytor dał upust swej antyżydowskiej fobii podyktowanej osobistymi animozjami – i drugi, ze słowami Stanleya Kubricka – być może najwybitniejszego reżysera filmowego w historii kina – filmowca o żydowskich korzeniach? Otóż dowieść chcę wielkiej przenikliwości Kubricka, który na polu kina dorównał osiągnięciom kompozytora „Pierścienia Nibelunga", antyżydowską potwarz rzuconą w 1846 r., przez Wagnera, zamieniając ostatecznie na tryumf żydowskiej artystycznej wrażliwości.

W swym niesławnym eseju, będącym wyrazem uprzedzeń i wrogości wobec semickiej części europejskiego społeczeństwa (dodajmy, nie było to wyjątkowe...