Pomorskie galopady

autor zdjęcia: Wojciech Kowerski

źródło: Fotorzepa

Na sopockim hipodromie oprócz wyścigów konnych, odbywały się wyścigi psów, strusi, motocykli, a nawet zawody balonowe

Co ma piernik do wiatraka? W zasadzie to samo 
co Napoleon do Sopotu: Bez mąki zmielonej w wiatraku 
nie byłoby wspaniałego ciasta, bez rosyjskiej kampanii Bonapartego nie byłoby słynnego kąpieliska.

Nic nie powstaje z niczego i nie tkwi w próżni, dlatego nie ma przesady w stwierdzeniu, że sopockie molo tkwi w samym centrum historycznych wydarzeń dotyczących Polski. Ten, kto widzi Sopot tylko jako miejsce spacerów po najdłuższym na świecie drewnianym molo i miejsce festiwali piosenkarskich w Operze Leśnej, widzi zdecydowanie za mało.

Sopot jest w czepku urodzony. W 1283 roku książę pomorski Mściwój II podarował tę małą wioskę rybacką oliwskim cystersom, a ci już umieli o nią zadbać przez prawie 500 lat. Wieśniacy żyli dostatnio jak na średniowieczne standardy, ci z klasztornej wioski rolę uprawiali lepiej niż inni, nauczeni przez zakonników lepiej budowali, lepiej organizowali połowy, Pomorze brało z nich przykład. A bogaci gdańscy patrycjusze – od połowy XVI wieku – a także kupcy i dyplomaci z innych państw, lokowali w Sopocie letnie rezydencje.

Niedokończony powrót

Spa też nie jest współczesnym wynalazkiem. W Sopocie, już wtedy, pionierzy turystyki i rekreacji organizowali specjalne miejsca do morskich kąpieli. Ale były to pierwsze koty za płoty. Do powstania kąpieliska z prawdziwego zdarzenia potrzeba było wizji i rozmachu. I wtedy dopomógł los...