Wielka kariera śmiecia

źródło: Archiwum autora

Grona, które obiecują fortunę: idylla w Gorycji

Mało komu znana odmiana winogron zrobiła furorę. Jeszcze w połowie lat 90. w Słowenii czy Friuli pięciolitrowy baniak ribolli kosztował grosze. 
Dziś często trzeba dać za butelkę nawet 30 euro.

W Słowenii byłem dwukrotnie. Nie liczę wyjazdu na kolację z Čedadu (Cividale) do Kobaridu (Caporetto) z włoskim patronem (zbierałem u niego winogrona i robiłem swoje pierwsze wino na początku lat 90. ubiegłego wieku). Bo po minięciu włoskiej kontroli, zagadani, wyrżnęliśmy elegancko w graniczny słupek z napisem „Italia 1947". Tylko kawałek błotnika wystawał na słoweńską stronę, więc niewiele zobaczyłem...

Prosciutto, mortadela i kasyna

Tym razem jestem w malutkim okręgu winiarskim Goriška Brda, którego stolica to Dąbrowa (Dobrovo, od słoweńskiego „dob" – dąb), leżącym w regionie Primorska. To tuż przy granicy z Włochami, pół godziny jazdy od Triestu i tyle samo od Gorycji/Nowej Gorycji. Choć o granicy trudno tu mówić. Raz jest się tu, za chwilę tam. Okno mojego hotelu wychodziło na włoską ulicę i pola, wchodziłem do budynku od strony słoweńskiej.

Słoweńcy szybko nauczyli mnie rozróżniać, gdzie jestem – stoki wzgórz to Słowenia, kiedy jest bardziej płasko, wiadomo, że to Włochy. A jest oczywiste, że najlepsze wina w Europie powstają nie na równinach, ale właśnie na łagodnych zboczach. W dodatku to jedno z najbardziej urokliwych miejsc winiarskich świata. Każde wzgórze jest inne. W niższych partiach są to łagodne winogrady. W wyższych dominują już uprawy tarasowe. A wszystko wzdłuż, w poprzek, na...