Liczy się cel regulacji, a nie tylko literalne brzmienie przepisu

Aby wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogły zostać zaliczone 
do kosztów, muszą być uprzednio zarachowane jako przychody należne, 
a ich nieściągalność powinna być udokumentowana w ściśle określony sposób.

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 17 marca 2016 r. (I SA/Po 1997/15).

Spółka A posiada w stosunku do spółki B wierzytelności pieniężne udokumentowane fakturami VAT, które wynikają z zawartej między tymi stronami umowy najmu. Mimo wielokrotnych wezwań do zapłaty, spółka B nie uregulowała należności. Ponadto zaprzestała wykonywania działalności gospodarczej, wyzbywając się niemal całego majątku. W związku z tym spółka A dokonała odpisu aktualizującego na wierzytelności wobec spółki B i działając jako wierzyciel, złożyła w sądzie rejonowym wniosek o ogłoszenie jej upadłości. W wydanym przez sąd postanowieniu wniosek został oddalony z powodu braku wykazania, że dłużnik – spółka B – posiada więcej niż jednego wierzyciela. Dodatkowo sąd rejonowy wskazał w uzasadnieniu, że nawet gdyby spółka A wykazała wielość wierzycieli, wniosek zostałby oddalony z powodu braku wystarczającego majątku na zaspokojenie kosztów postępowania. Spółka A wniosła zażalenie, które zostało oddalone również przez sąd II instancji.

Spółka A planuje zaliczyć ww....