Ani czarna, ani biała

źródło: Image Source/AFP

źródło: materiały prasowe

Capoeira to wyjątkowe połączenie sztuki walki, tańca i rytualnej gry należące do kręgu afrobrazylijskich praktyk kulturowych. Sportem stała się za sprawą polityki.

Czy istnieje progresywna lub reakcyjna piłka nożna? Albo postępowe podania czy konserwatywne strzały z przewrotki?", pytał Sócratesa, jednego z najwybitniejszych brazylijskich piłkarzy, dziennikarz niemieckiego tygodnika „Der Spiegel". „Nie w tym rzecz", odpowiadał kapitan drużyny reprezentacyjnej na mistrzostwach świata w 1982 r., „ale w Brazylii wszystkie media szaleją na punkcie piłki nożnej, jesteśmy gwiazdami, atrakcją. Występuję w telewizji częściej niż prezydent mojego kraju. Powinno się to wykorzystać, aby dotrzeć do ludzi i rozwijać ich świadomość". Znany ze swojego zaangażowania na rzecz demokracji Sócrates narzekał jednocześnie, że piłka nożna zawsze była instrumentalizowana przez siły konserwatywne i nigdy nie stała się medium, które lewica potrafiłaby wykorzystać do promowania reform społecznych.

Sport, a szczególnie piłka nożna, zajmuje w społeczeństwie brazylijskim szczególne miejsce. Brazylijczycy z niezwykłym entuzjazmem podchodzą nie tylko do piłki nożnej czy innych popularnych sportów, jak: siatkówka, sztuki walki czy wyścigi samochodowe, ale także do bardziej elitarnych rozgrywek jak tenis. Bruno Roberto Padovano i Patrícia Bertacchini upatrują źródeł tej fascynacji w rozbudowanej i rozwiązłej seksualności wielokulturowego społeczeństwa brazylijskiego. Sport miałby być swoistą metaforą wyścigu plemników do zapłodnienia...