![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Podziemny rejs
Latem turyści wejdą do udrożnionego odcinka Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej w Zabrzu, a jesienią popłyną w niej łodziami.
Główna Kluczowa Sztolnia Dziedziczna to zbudowany w latach 1799–1863 podziemny kanał o długości 14,2 km, ciągnący się od Chorzowa do Zabrza. Służył do odwadniania okolicznych kopalni i transportu urobku.
Pierwsze pokłady węgla eksploatowane na Górnym Śląsku zalegały płytko, do 30 metrów, jednak schodząc głębiej, górnicy napotykali zagrożenie: wodę. Z początku czerpano ją do beczek opróżnianych później na powierzchni, następnie do użytku weszły pompy poruszane kieratami. Pojawienie się maszyn parowych ułatwiło zadanie, jednak urządzenia nie dość, że drogie, były też węglożerne. Stąd sztolnie, które rozwiązywały problem odwadniania na długo przed wynalazkiem Jamesa Watta. Budowa takiego korytarza zaczynała się od ujścia w najniższym punkcie okolicy i postępowała – niemal poziomo – w głąb wzniesień, na których znajdowały się kopalnie.
Budowę Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej rozpoczęto u wylotu, w dolinie Bytomki. Po 64 latach prac tunel doprowadzono na tereny kopalni Król w dzisiejszym Chorzowie (wówczas Królewskiej Hucie).
Pomnik uporu
Nierzadko sztolnia była obiektem „eksterytorialnym" – odwadniała kilka lub kilkanaście kopalni, których właściciele...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
