Uprawdopodobnienie niewykonania zobowiązania

Nadając decyzji rygor natychmiastowej wykonalności zgodnie z art. 239b § 2 Ordynacji podatkowej organ ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie obawy niewykonania zobowiązania, nie zaś udowodnić, że nie zostanie ono wykonane. Jest to zasadnicza różnica.

Tak uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z 5 kwietnia 2017 r., I SA/Łd 43/17 (wyrok jest nieprawomocny).

Dyrektor urzędu kontroli skarbowej wydał decyzję określającą zobowiązanie podatkowe spółki z o.o. w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r. w łącznej kwocie ok. 3,5 mln zł wraz z odsetkami za zwłokę. Decyzji tej naczelnik urzędu skarbowego nadał postanowieniem rygor natychmiastowej wykonalności. W postanowieniu jako podstawę wskazał art. 239b i art. 239a Ordynacji.

Spółka wniosła zażalenie na postanowienie, wskazując, że sentencja kwestionowanego postanowienia narusza przepisy prawa materialnego przez brak wskazania konkretnej jednostki redakcyjnej art. 239b § 1 Ordynacji. W rezultacie podatnik nie został poinformowany, która z okoliczności wskazanych w pkt 1-4 została zdaniem urzędu spełniona. Zdaniem podatnika uzasadnienie postanowienia miało charakter sprawozdawczy. Ponadto urząd nie uprawdopodobnił również, że w przedmiotowej sprawie istnieje obawa niewykonania zobowiązania przez podatnika.

Dyrektor izby skarbowej utrzymał w mocy postanowienie nadające rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji dyrektora UKS. W uzasadnieniu organ odwoławczy przyznał, że istotnie urząd jako podstawę prawną określił przepis art. 239a i art. 239b...