Częste nieobecności inwalidy mogą uzasadniać rozstanie

TRYB | Możliwość zwolnienia pracownika niepełnosprawnego z powodu częstych nieobecności nie stanowi dyskryminacji pośredniej, jeżeli w odpowiedni sposób realizuje to słuszny cel walki z absencją w pracy.

Do takiego wniosku doszedł Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 18 stycznia 2018 r. (C-270/16) w sprawie C.E. Ruiz Conejero przeciwko Ferroser Servicios Auxiliares SA i Ministerio Fiscal.

O co chodziło

Sprawa dotyczyła pracownika zatrudnionego w charakterze sprzątacza w jednym z hiszpańskich szpitali. Posiadał on orzeczony stopień niepełnosprawności, która wynikała głównie z otyłości. W latach 2014-2015 pracownik często przebywał na zwolnieniach lekarskich ze schorzeń związanych z jego niepełnosprawnością. W 2015 r. pracodawca rozwiązał z nim stosunek pracy. Powołał się na przepis hiszpańskiego kodeksu pracy, zgodnie z którym „Umowa może zostać rozwiązana wskutek powtarzających się nieobecności w pracy, nawet jeśli są one usprawiedliwione, które obejmują 20 proc. dni roboczych w trakcie dwóch kolejnych miesięcy, jeżeli suma wszystkich nieobecności w pracy w okresie 12 wcześniejszych miesięcy osiąga limit 5 proc. dni roboczych lub 25 proc. dni roboczych na przestrzeni czterech dowolnych miesięcy w okresie 12 miesięcy". Pracodawca umotywował zwolnienie wyczerpaniem przez pracownika limitu nieobecności w pracy.

Pracownik...