Jan Paweł II kontra pedofilia

Zarzuty, że polski papież nie reagował na skandale seksualne lub wręcz je „tuszował", 
są oparte na opiniach, domysłach, insynuacjach – pisze dziennikarka i publicystka.

Każde wykorzystywanie seksualne nieletnich budzi oburzenie i ból, gdyż jest to krzywda wyrządzona bezbronnym. Skandale z udziałem osób zaufania publicznego, w tym duchownych, są szczególnie bolesne. Mocno nagłośnione przez media przestępstwa miały w dużej mierze miejsce za pontyfikatu Jana Pawła II, stąd pojawia się pytanie, co papież Polak wiedział i jak reagował na doniesienia.

Działania systemowe

Jan Paweł II walczył z nadużyciami w Kościele poprzez swoje nauczanie uderzające w źródła tych przestępstw, a także działania proceduralne. Jak pisze Benedykt XVI w eseju „Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego", gdy w drugiej połowie lat 80. nadużycia w Kościele w USA stały się sprawą palącą, trudno było im zaradzić, posługując się istniejącym prawem kościelnym. W dodatku w zakresie prawa karnego istniało przeświadczenie, że przede wszystkim należy chronić oskarżonego, co w praktyce uniemożliwiało jego skazanie.

W tej sytuacji, choć za przestępstwa księży odpowiada zasadniczo Kongregacja ds. Duchowieństwa, Jan Paweł II zdecydował o przeniesieniu kompetencji dotyczących nadużyć do Kongregacji Nauki Wiary, kierowanej wówczas przez kard. Ratzingera. Te przestępstwa zostały nazywane Delicta maiora contra fidem (ciężkie przestępstwa przeciwko wierze). Dzięki temu po procesie karnym stało się możliwe nałożenie najwyższego wymiaru kary, takiego jak...