Kobieta jako polisa ubezpieczeniowA

źródło: The Print Collector/Getty Images

Książe Walii Edward (1330 – 1376), znany jako Czarny Książę. Uchodził za znakomitego wodza, choć nie stronił od okrucieństwa wobec podbitej ludności cywilnej. Przy nim jego słynna z piękności żona Joanna, poślubiona w 1361 roku wdowa po Thomasie Hollandzie, I hrabim Kentu

FrancEs Gies, Joseph Gies Feudalny pan mógł „sprzedać" swoją podopieczną, 
żądając od pretendenta do ręki kobiety opłaty 
za przywilej przejęcia kontroli nad majątkiem dziedziczki i tytułem rekompensaty za utratę źródła części własnych dochodów

Feudalizm, który ukształtował się we Francji w IX wieku, w następnych stuleciach rozprzestrzenił się w całej Europie, a wprowadzony do Anglii po podboju normańskim przyniósł reakcyjne zmiany w statusie kobiet. System, w którym suweren nadawał ziemię wasalowi w zamian za służbę, miał charakter zasadniczo militarny i wytworzył społeczeństwo zorganizowane na modłę wojenną – świat z gruntu męski. Społeczeństwa przedfeudalne także były już zdominowane przez mężczyzn i sprawy wojskowe, lecz połączenie dzierżawienia ziemi ze służbą militarną oznaczało w warunkach feudalizmu dalsze ograniczenie praw kobiet. Feudalne włości zazwyczaj przechodziły wraz z wojskowymi powinnościami w spadku na męskiego dziedzica. Tylko w razie braku męskich spadkobierców dziedziczyć mogła kobieta.

Nawet nie będąc dziedziczką, kobieta epoki feudalnej spędzała większość życia pod nadzorem mężczyzny – swojego ojca do czasu ślubu albo też jego władcy, gdy ojciec umierał, oraz męża, póki nie owdowiała. Pan i władca ściągał daniny z majątku osób, nad którymi miał pieczę, aż po dzień ślubu, a kobiety musiały wychodzić za mąż za tych, których on wybierał, gdyż w przeciwnym razie traciły należny im spadek. Taka praktyka była powszechna i przetrwała do późnego średniowiecza. Księga praw z czasów panowania króla Anglii Henryka II głosiła:

„Nawet jeśli dziedziczka osiągnie...