Nie zadowalać się frazesem
Czesław Miłosz lata temu stwierdził, że łatwiej powiedzieć, czym esej nie jest, niż czym być powinien. Gatunek ten cechuje niejednoznaczność, polemiczność, kontrapunktowość, nierozstrzygalność i ogólna chęć skłonienia czytelników do myślowych peregrynacji. Siłą eseisty jest czerpanie z wielu źródeł, tematyczna rozpiętość oraz ryzykowne porównania. Dobry eseista wciąż pyta, odrzuca gotowe odpowiedzi, nie zadowala się byle frazesem. Bo esej to sztuka odkładania na bok własnych stereotypów i niby niepodważalnych przekonań. Sprzeciw wobec myślowych skrótów i uprzedzeń.
Jonathan Franzen, uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy współczesnej Ameryki, autor „Korekt", „Silnego wstrząsu" i „Wolności", ogłosił – jak sam zapowiedział – swoją ostatnią rzecz. To zbiór esejów dotyczący potworniejącej rzeczywistości, którą coraz trudniej znieść. Nosi znamienny tytuł „Koniec końca świata".
Na książkę składa się 16 tekstów, w których Franzen jawi się jako pisarz głęboko zatroskany kształtem dzisiejszego świata. Jego niepokój budzą przede wszystkim zmiany klimatyczne, których skutki najbardziej...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta