Odwołanie z urlopu: bez możliwości odmowy

Wezwanie pracownika do pracy w czasie urlopu wypoczynkowego to polecenie służbowe. Pracownik musi je wykonać, jeśli przełożony jednoznacznie wyraził taką wolę.

Regulacje zawarte w rozdziale I działu VII kodeksu pracy stanowią konkretyzację prawa pracownika do wypoczynku (art. 14 kodeksu pracy), który wiąże się z coroczną przerwą w świadczeniu pracy przeznaczoną na regenerację sił i odpoczynek, czyli z urlopem wypoczynkowym. Urlop uzupełnia wypoczynek dobowy i tygodniowy, gwarantowany przede wszystkim przez przepisy o czasie pracy i o dniach wolnych od pracy. Prawo pracownika do urlopu wypoczynkowego wynika również z unormowań zawartych w aktach wyższego rzędu, przede wszystkim z art. 66 ust. 2 Konstytucji RP. Do tego uprawnienia odnoszą się też regulacje prawa wspólnotowego zawarte w dyrektywie 2003/88/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 4 listopada 2003 r. dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy.

Coroczny i nieprzerwany

Ustawodawca w prawie pracy definiuje urlop wypoczynkowy jako coroczny, nieprzerwany, płatny okres zwolnienia pracownika od obowiązku świadczenia pracy u danego pracodawcy, przysługujący pracownikowi w celu wypoczynku, w wymiarze określonym przepisami prawa pracy i w czasie ustalonym przez wnioskodawcę, a zaakceptowanym przez pracodawcę. Zgodnie z art. 152 § 1 k.p. "pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego...