Za mało sprywatyzowaliśmy

autor zdjęcia: Andrzej Iwanczuk

źródło: Fotorzepa

Zadzwonił Tadeusz Mazowiecki i zaproponował, żebym został ministrem. Posiedzenie rządu, 1990 r.

W zakopconych do nieprzytomności salach dyskutowaliśmy godzinami o kolejnych rozwiązaniach. 
A potem to, co uzgodniliśmy, było wdrażane w całej Polsce. Momentami było to wręcz surrealistyczne doświadczenie - Marcin Święcicki, minister współpracy gospodarczej z zagranicą w rządzie Mazowieckiego.

Plus Minus: Czy u pana w domu mieszkają ciągle uchodźcy? Bo kiedyś publicznie zadeklarował pan, że gotów jest ich przyjąć, a potem to zrobił.

Mieszkają, już drugi rok, młode małżeństwo, ostatnio urodziło im się dziecko. Śmiejemy się z żoną, że mamy dodatkową wnuczkę. To są bardzo sympatyczni, dyskretni, nieroszczeniowi ludzie. Dostali pozwolenie na pracę i pobyt, więc mogą ubiegać się o mieszkanie komunalne i pewnie to zrobią. Na razie nie ma problemu. Mamy duży dom, w którym kiedyś mieszkali moi teściowie i my z czwórką dzieci, a teraz jesteśmy tylko ja z żoną, więc miejsca jest dosyć. Oni nie są pierwszymi gośćmi, którzy u nas mieszkają.

Dlaczego pan to robi?

Moja żona powiedziała, że jak można, to trzeba pomagać. W moim domu w czasie stanu wojennego przechowywaliśmy ludzi opozycji, czym się nie chwaliliśmy.

Ale przy Okrągłym Stole był pan przedstawicielem strony rządzącej.

No tak. Zasiadałem w podstoliku gospodarczym. Wtedy, przy Okrągłym Stole wydawało się, że najważniejszy będzie stolik związkowy. Postulat reaktywacji NSZZ Solidarność budził opór władzy. Przypomnę dość dramatyczne posiedzenie Komitetu Centralnego w styczniu 1989 roku, podczas którego Wojciech Jaruzelski, Czesław Kiszczak, premier Mieczysław Rakowski, Florian Siwicki musieli zagrozić dymisją, bo KC nie chciało się zgodzić na...