![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kurort umiera
Chodzi spać coraz wcześniej, jak zdradzany mąż. Nauczył się, że tak jest lepiej; od kiedy nie wypatruje powrotów, łatwiej znosi fakt, że wydarzają się coraz rzadziej. Popołudnie nie przeszło jeszcze dobrze w wieczór, a dokoła odzywają się już odgłosy jego wieczornej toalety: stukot budek z lodami wjeżdżających pod dachy kawiarni i szczęk kłódek zakładanych na wyblakłe maszyny losujące plastikowe pierścionki. Jeszcze tylko ostatnia kolonia przemaszeruje z basenu do domu wczasowego, grupka starszych pań rozejdzie się po wieczornej mszy i umilknie na dobre. Kurort umiera po cichu.
Jest jakaś zawziętość w tych wszystkich nieobecnościach. Jakby zrobił coś złego tym, którzy postanowili już nigdy tu nie wracać. Cała jego wina bierze się z tego, że prawie się nie zmienił. Po tylu latach wciąż przypomina to samo miejsce, które kiedyś – przed epoką tanich linii lotniczych i programu 500+ – było szczytem urlopowych możliwości, a więc i marzeń. Areną...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
