Nieokiełznane łąki ekstazy

źródło: EAST NEWS

Największym świętem, coroczną celebracją mariażu psychoaktywnych środków i najnowszych technologii, jest festiwal Burning Man na pustyni w Nevadzie

Renesans psychodelików ma być powrotem do źródeł człowieczeństwa, które – zgodnie z materialistyczną filozofią – tkwią w ludzkim umyśle. Psychodeliczną podróż można porównać tylko do stanów, których doświadczają mistycy.

Czy to miłe? – to pytanie dobiegło do niego z bardzo daleka. Ani miłe, ani niemiłe. Po prostu jest – odpowiedział. Nogi krzesła były nogami od krzesła i zarazem były św. Michałem i wszystkimi aniołami. Stojące dookoła książki, tak jak kwiaty w wazonie, rozbłyskiwały jaśniejszymi kolorami, głębszym znaczeniem. Przychodziły mu do głowy takie słowa jak „łaska" czy „przeobrażenie", ale to nie miało nic wspólnego z wizją. Rzeczywistość po prostu stała się taka, jaką jest naprawdę. Wielka zmiana dokonała się w świecie obiektywnego faktu. Fałdy jego szarych, flanelowych spodni nasycone były „istotowością"; człowiek powinien móc widzieć te spodnie jako nieskończenie ważne, a ludzi jako jeszcze bardziej nieskończenie ważnych. Jego ego rozpuściło się, rozpłynęło jak złudzenie, którym w rzeczywistości jest. I wtedy okazało się, że Wszystko jest we wszystkim – że wszystko jest tak naprawdę każdym. Po kilku godzinach powrócił do tego uspokajającego, choć głęboko niesatysfakcjonującego, stanu znanego jako „bycie przy zdrowych zmysłach".

Tak w największym skrócie przebiegła pierwsza psychodeliczna podróż Aldousa Huxleya, autora „Nowego wspaniałego świata". Opis przeżyć i stanów, których doświadczył w maju 1953 r. pod wpływem substancji znanej jako meskalina, zawarł w eseju „Drzwi percepcji". LSD, psylocybina, dimetylotryptamina i meskalina były wówczas...